Jednostka miary momentu obrotowego
Moment obrotowy, inaczej nazywany momentem siły, jest jedną z podstawowych wielkości opisujących działanie silników w samochodach oraz innych maszynach. Definiuje się go jako iloczyn siły działającej na dany przedmiot i długości ramienia tej siły względem osi obrotu. Moment obrotowy ma bezpośredni wpływ na zdolność pojazdu do przyspieszania i pokonywania oporów toczenia oraz podjazdów. W kontekście motoryzacyjnym, jest to siła obracająca, którą silnik może dostarczyć do wału napędowego, co przekłada się na efektywność przyspieszenia pojazdu.
Jednostki momentu obrotowego
W systemie międzynarodowym SI (Système International d’unités) jednostką momentu obrotowego jest niutonometr (Nm). Jest to moment siły wytworzony przez siłę jednego niutona działającego na ramię o długości jednego metra. Na rynku motoryzacyjnym często spotyka się również starszą jednostkę – funt-stopę (lb·ft), szczególnie popularną w krajach stosujących układ miar imperialnych, jak Stany Zjednoczone. Dla porównania, 1 lb·ft jest równy 1,3558 Nm. Szczególnie istotne jest, by nie mylić jednostek momentu obrotowego z jednostkami mocy – przykładowo, wata (W) czy koń mechaniczny (KM), które opisują inną właściwość silnika.
Podczas analizy danych technicznych pojazdów istotnym wskaźnikiem jest zakres obrotów, w którym dostępny jest maksymalny moment obrotowy. Pojazdy z większym momentem obrotowym dostępnym w szerokim zakresie obrotów są zwykle lepiej dostosowane do różnorodnych warunków drogowych, ponieważ mogą łatwiej i szybciej przyspieszać z różnych prędkości. Producenci samochodów często podają maksymalny moment obrotowy danego modelu, co jest istotnym parametrem pomocnym przy wyborze samochodu, zwłaszcza dla osób zainteresowanych osiągami i dynamiką jazdy.
