Rozdzielacz zapłonu – serce układu zapłonowego
Rozdzielacz zapłonu jest jednym z kluczowych komponentów układu zapłonowego samochodów wyposażonych w silniki benzynowe, szczególnie klasycznych konstrukcji. Jego głównymi zadaniami jest dokładne dostarczanie energii elektrycznej z cewki zapłonowej do odpowiedniego cylindra silnika oraz kontrolowanie momentu zapłonu. Rozdzielacz jest bezpośrednio powiązany z wałem rozrządu lub wałem korbowym i obraca się synchronicznie z nimi. W środku znajduje się wirnik (rotor), który obracając się wewnątrz rozdzielacza przenosi wysokie napięcie z cewki na kolejne przewody zapłonowe idące do świec zapłonowych.
Budowa i działanie rozdzielacza zapłonu
Budowa rozdzielacza zapłonu może być różna w zależności od modelu i producenta pojazdu, ale podstawowe elementy zazwyczaj się nie zmieniają. Składają się na niego: obudowa, wirnik (rotor), pokrywa z zaciskami przewodów zapłonowych, palec rozdzielacza oraz mechanizmy regulacji kąta wyprzedzenia zapłonu. W nowszych konstrukcjach stosowane są systemy elektroniczne, które pozwalają na dokładniejszą i bardziej elastyczną kontrolę nad momentem zapłonu, co przekłada się na lepszą pracę silnika i jego wydajność. W starszych modelach można spotkać rozdzielacze z mechanicznymi regulatorami wyprzedzenia zapłonu w postaci zestawu ciężarków odśrodkowych i membranowych urządzeń podciśnieniowych.
Sam proces zapłonu rozpoczyna się od wygenerowania wysokiego napięcia w cewce zapłonowej, które następnie jest kierowane do wirnika wewnątrz rozdzielacza. Wirnik obraca się, przesyłając napięcie na każdy z przewodów zapłonowych po kolei, według ustalonej kolejności zapłonu dla danego silnika. Kolejność ta musi być ściśle zachowana, aby silnik pracował poprawnie. Precyzyjny moment dostarczenia iskry jest krytycznym aspektem, gdyż nieodpowiednie wczesne lub późne wywołanie zapłonu może skutkować obniżeniem mocy, wzrostem zużycia paliwa czy nawet uszkodzeniem silnika.
