Definicja tarczy sprzęgłowa
Tarcza sprzęgłowa jest kluczowym elementem systemu sprzęgła, którego główną rolą jest przenoszenie momentu obrotowego z silnika na skrzynię biegów pojazdu. Jest to płaska, okrągła płyta, która zawiera materiał cierny na swojej powierzchni. Materiał ten zapewnia odpowiednią przyczepność i umożliwia płynne połączenie i rozłączenie napędu. Tarcza sprzęgłowa musi być jednocześnie wytrzymała na ścieranie, jak i elastyczna, aby amortyzować wibracje i szoki występujące podczas zmiany biegów.
Budowa i działanie tarczy sprzęgłowej
Budowa tarczy sprzęgłowej obejmuje rdzeń wykonany z metalu, na którym osadzone są okładziny ciernych. Okładziny te zazwyczaj wytwarzane są z mieszanek azbestowych lub bezazbestowych, które mogą być wzmocnione włóknem szklanym, kevlarem czy włóknami węglowymi, zwiększając tym samym trwałość tarczy. Centralną część tarczy stanowi piasta, która osadzona jest na wałku sprzęgłowym. Piasta ta często wyposażona jest w elementy sprężyste, takie jak sprężyny skrętne, które pomagają w absorpcji wstrząsów i redukcji hałasu. Precyzyjne działanie tarczy sprzęgłowej jest niezbędne do prawidłowego działania całego pojazdu, gdyż jej zużycie czy uszkodzenie może prowadzić do problemów z przełączaniem biegów lub przekazywaniem mocy.
Odpowiednie funkcjonowanie tarczy sprzęgłowej jest warunkiem sprawnej jazdy samochodem. Praca sprzęgła polega na tym, że w momencie naciśnięcia pedału sprzęgła przez kierowcę, docisk sprzęgłowy jest odciążany, co pozwala na swobodną rotację tarczy względem koła zamachowego. Gdy pedał jest zwolniony, tarcza sprzęgłowa jest mocno przyciskana do koła zamachowego, co powoduje, że moment obrotowy silnika może być przekazywany dalej do skrzyni biegów. Regularne sprawdzenie stanu tarczy, a co za tym idzie – terminowa wymiana na nową, zapewnia płynne działanie sprzęgła, komfortowe zmiany biegów i długotrwałą eksploatację całego układu napędowego.
