Definicja układu stabilizacji pojazdu
Układ stabilizacji pojazdu, znany również jako ESP (Electronic Stability Program), to zaawansowany system bezpieczeństwa aktywnego, którego głównym zadaniem jest zapobieganie utracie kontroli nad pojazdem w trakcie jazdy. System ten bazuje na szeregu czujników i algorytmach, które monitorują zachowanie samochodu i porównują rzeczywiste trajektorie ruchu z zamierzeniami kierowcy wyrażonymi poprzez ruchy kierownicą, prędkość obrotową kół oraz przyspieszenia pojazdu. Kiedy elektronika wykryje niezgodność prowadzącą do poślizgu czy nad- bądź podsterowności, automatycznie interweniuje, aby przywrócić stabilność pojazdu.
Jak działa układ stabilizacji pojazdu?
Układ ESP korzysta z różnorodnych komponentów współpracujących ze sobą, takich jak system ABS (Anti-lock Braking System) i kontrola trakcji. Kiedy czujniki układu stabilizacji wykryją, że samochód nie porusza się zgodnie z kierunkiem wskazywanym przez kierownicę, system może samodzielnie zredukować moc silnika i/lub zastosować hamulce do jednego lub wielu kół, aby skorygować tor jazdy. Interwencja ta jest zazwyczaj tak dyskretna, że kierowca może nawet nie być świadomy jej działania, poza sytuacjami, gdy system zostanie zmuszony do użycia pełnej swojej możliwości reakcji w ekstremalnych warunkach.
Układ stabilizacji pojazdu to efekt ewolucji technologii motoryzacyjnej mającej na celu poprawę bezpieczeństwa pasażerów oraz innych użytkowników drogi. Jest on standardowym wyposażeniem w nowoczesnych samochodach i jest uznawany przez ekspertów za jeden z najważniejszych przełomów w dziedzinie bezpieczeństwa pojazdów. Wiele badan pokazuje, że pojazdy wyposażone w układ ESP są znacznie bezpieczniejsze, a ryzyko wypadków spowodowanych utratą kontroli nad pojazdem jest zdecydowanie mniejsze.
