Definicja VDC – System Dynamicznej Kontroli Pojazdu
System Dynamicznej Kontroli Pojazdu (VDC) to zaawansowany system bezpieczeństwa, który pomaga kierowcy utrzymać kontrolę nad pojazdem w trudnych warunkach drogowych. Często nazywany jest również systemem stabilizacji toru jazdy lub po angielsku Electronic Stability Control (ESC). System VDC monitoruje parametry ruchu pojazdu, takie jak prędkość, kąt skrętu kół, przyspieszenie boczne oraz obroty kół, i porównuje je ze stanem rzeczywistym. Na tej podstawie jest w stanie wykryć początki utraty przyczepności i stabilności samochodu.
Jak działa system VDC?
System VDC interweniuje, gdy elektroniczne czujniki wykryją niezgodność pomiędzy zamierzonym kierunkiem jazdy a faktycznym zachowaniem pojazdu, na przykład podczas gwałtownego manewru lub ślizgania się na mokrej nawierzchni. W odpowiedzi na zaistniałą sytuację, VDC automatycznie reguluje moc silnika oraz może niezależnie hamować poszczególne koła, aby pomóc kierowcy w utrzymaniu kierunku jazdy zgodnego z zamierzonym. Dzięki temu możliwe jest przeciwdziałanie takim zjawiskom jak nadsterowność czy podsterowność, co znacząco podnosi bezpieczeństwo i stabilność pojazdu.
Zintegrowany z innymi systemami bezpieczeństwa, takimi jak ABS (system zapobiegający blokowaniu kół przy hamowaniu) czy TCS (system kontroli trakcji), VDC stanowi ważny element współczesnej elektronicznej architektury bezpieczeństwa pojazdów. Wiele nowoczesnych pojazdów ma ten system jako standardowe wyposażenie, ponieważ znacząco przyczynia się on do zmniejszenia ryzyka wypadków wynikających z utraty kontroli nad pojazdem, zwłaszcza w ekstremalnych warunkach drogowych.
